“Cesaret diye düşündü Liam, yalnızca özel birliklerle katılıp uçaklardan atlayan ve isimsiz dağlara tırmanan adamlara özgü sıcak, kavurucu bir duygu değildir. Sessiz hatta genelde buz gibi soğuk bir şeydir. Her şeyi kaybettiğinizi sanırken bulduğunuz küçücük bir kırıntıdır. Böyle bir zamanda çocuklarınızla yüzleşebilmek, ellerini tutup hiç gücünüzün kalmadığını düşündüğünüzde bile onların gözlerindeki yaşı silebilmektir.
Kendi kederinizi bir kenara itip hayata tutunmak, sığ ve acı dolu nefesler alıp vermektir.”
Gümüş Gözyaşları, Kristin Hannah (Sayfa 24)
Benzer Kitap Sözleri
- Cengiz Aytmatov: Kaderin beni o felaketlerden çıkarması tesadüf değil.
- Elif Şafak Sözleri: Ne yapalım? Kaderimiz böyle!
- Aristoteles: Seçim, şans değil kaderinizi belirler.
Bir yanıt yazın